تاثیر مالکیت نهادی در تعیین سطح نگهداشت وجه نقد در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

شواهد نشان می دهد که سرمایه گذاری جهت تحصیل شرکت ها و انجام مخارج سرمایه ای و تحقیق و توسعه در شرکت هایی که حاکمیت شرکتی ضعیفی دارند، بیشر از سایر شرکتهاست. وجود نظارت کارآ در شرکتهای سهامی منجر به تمرکز حاکمیت شرکتی و کاهش میدان عمل مدیران می شود و در نتیجه در این شرکتها مدیریت فرصتی برای خرج کردن سریع وجوه نقد اضافی ندارد. یکی از ابزارهای نظارت، وجود سهامداران نهادی در ساختار مالکیتی شرکت است که انتظار می رود به عنوان یک عامل کنترلی و بازدارنده در مقابل مشکلات نمایندگی وجوه نقد عمل نماید. بنابراین در این تحقیق رابطه بین درصد مالکیت نهادی با سطح نگهداشت وجوه نقد بررسی شده است. دوره تحقیق از سال 1384 تا 1388 بوده که اطلاعات و داده های مربوط به 109 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در این دوره مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین درصد مالکیت نهادی و درجه اهرم مالی شرکتها با سطح نگهداشت وجه نقد آنها رابطه معکوسی وجود دارد. این در حالی است ارتباط درصد سود تقسیمی با مانده وجه نقد مستقیم است.